همای سعادت

***

درگذرگاه زمان

 خیمه شب بازی دهر  

با همه تلخی وشیرینی خود می گذرد

 عشق ها می میرند

 رنگ ها رنگ دگر می گیرند

وفقط خاطره هاست

 که چه شیرین وچه تلخ

دست ناخورده به جا می ماند

***

****

من آن گلبرگ مغرورم

که می میرم زبی آبی

ولی باخفت وخواری،

 پی شبنم نمی گردم

من همان قاب تهی خسته وبی تصویرم

 که بدان توی تصویردلت می میرم

***