همای سعادت

درباره وبلاگ

ابجی مریم

نویسنده :ابجی مریم‍‍

مطالب تازه

   

وضع و حال ما در این زمانه  

چه آمد بر سر اقوام و خویشان

که گردید جمعشان اینطور پریشان

چرا فامیلها از هم جدایند

چرا مردم به این حد بی وفایند

چرا خواهر ز خواهر می گریزد

برادر با برادر می ستیزد

چرا دختر ز مادر ننگ دارد

پدر با بچه هایش جنگ دارد

چرا مهر و محبت کیمیا شد

رفاقتهای دیرینه ریا شد

برای اغنیا هم لذتی نیست

فقیران را به جایی عزتی نیست

به ظاهر خانه هامان کاخ شاه است

درونش یک جهان اندوه و آه است

در و دیوارها کاشی و سنگ است

ولی هر خانه یک میدان جنگ است

دگر از بذل و بخششها اثر نیست

ز انصاف و مروتها خبر نیست

عموجان، خاله جان، دیگر نگوئیم

برای مرگ هم در آرزوئیم

یکی حج می رود سالی دو سه بار

کنارش خواهرش نادار و ناچار

یکی با سود اموال نزولی

رود مکه به امید قبولی

یکی از کربلا و شام گوید

یکی از فخر بر اقوام گوید

یکی نازد به ماشین و به باغش

یکی باشد تکبر در دماغش

یکی وقتی به ماشینش سوار است

فقط مثل بتی از زهرمار است

چنان در غبغبش باد غرور است

که گویی از نژاد سلم تور است

بزرگترها ندارند احترامی

نجابت شد عوض با بدحجابی

شرف را مثل کالا می فروشند

برادرها برادر را بدوشند

هنوز بابا نمرده سر دماغ است

سر میراث، دعوا داغ داغ است

خلاصه وضع تعریفی نداریم

همگی بر خر شیطان سواریم

منبع: شراره ها وشکوفه ها

گفتم گرفتارم خدا

گفتی که ازادت کنم

گفتم گنه کارم خدا

 گفتی که عفوت میکنم

گفتم خطا کارم خدا

 گفتی که میبخشم خطا

گفتم جفا کارم خدا

گفتی وفایت میکنم

گفتم صدایت میکنم

گفتی جوابت میدهم

گفتم زپا افتاده ام

گفتی بلندت میکنم

گفتم نظر بر من نما

گفتی نگاهت میکنم

گفتم بهشتم مبری؟

گفتی ضمانت میکنم

گفتم که ادعونی بگم

گفتی اجابت میکنم

گفتم که من شرمنده ام

گفتی که پاکت میکنم

گفتم که یارم میشوی

گفتی رفاقت میکنم

گفتم ندارم توشه ای

گفتی عطایت میکنم

گفتم دردمندم خدا

گفتی مداوایت کنم

گفتم پناهی مرا

گفتی پناهت میدهم

عاشقتم ای خدااااااااااااااااا

سفرکردم ، به دنبال سر تو

سپر بودم ، برای دختر تو

چهل منزل کتک خوردم ، برادر

به جرم آنکه بودم ، خواهر تو

اربعین سید و سالار شهیدان را تسلیت عرض می کنم .

 

اربعین آمد دلم را غم گرفت

بهر زینب(س) عالمی ماتم گرفت

×××××××××××

اربعین آمد و چشم ها باز گریان می شود

کربلا ماتم سرای اهل ایمان می شـــــــود

غصه های آل طه در مسیر کوفه و شـــام

یاد شام تارشان در کنج ویران می شـــود

باز تازه غصه های کربلا در نـــــــزد زینب

سید سجاد زین غم اشک ریزان می شــــود

گوشة ویرانه گویا غنچه ای روییــده است

آه و صد افسوس که آن هم برگ ریزان می شـود

باز گویا یک سری بی تن به نزد دختــــرش

یا که خورشیدی به نزدماه میهمان می شود

باز گویا دختری از شوق دیــــــــــدار پــــــدر

گریه و زاری نموده تا که بی جان می شود

باز گویا جابر آید با عطیـــــــــــــــــــــه کربلا

حال او زین ماتم عظمی پریشان می شــــود

باز گویا زینب غم دیده از شــــــــــــــــــام بلا

می رسد بر کربلا و زار و نالان می شـــــود

کاروان آل یاسین مجلسی برپا نمـــــــــــوده

دشت خون بااشک زینب سیر باران می شود

غم فزون گشته زحد غمخوار زینب رفته است

تا ابد دنیای او همچون غمستــــــان می شود

ناله های زینب و خون دل سجـــــــــــــاد دین

تازه است هر روز تا مهدی نمایان می شود

راجی اندر این عزا با شیعیان هم ناله است

دارد امیدی که روز حشر شادان می شـــود

محمد رجب زاده ( راجی)