همای سعادت

شعر زیبا تقدیم به پدران غزیز.

شاعر دنیا، من اگه بودم 

آغاز شعرم، با کلام پدرم بود

تشنه تو صحرا، من اگه بودم

آب حیاتم توی دست پدرم بود

وای اگه گندم،پوست تنم بود

اون که با دستاش، منو می کاشت پدرم بود

ریشمو تو خاک اگه می ذاشت پدرم بود

پدر جونه، پدر روحه، پدر دینه و ایمونه

پدر خسته، پدر بیزار،از این دنیای دیوونه

از این دنیای دیوونه

از این دنیای دیوونه

پدر نوره، پدر امّید، پدر عشقه که می مونه

پدر خندون، ولی گریون، از این دنیای دیوونه

از این دنیای دیوونه

از این دنیای دیوونه 

شادی برای تو غم عالم برای من
از ماه های سال، محرم برای من

 آوای آسمانی داوود مال تو
خاموشی مقدس مریم برای من

از عشق خود جدایم و جای گلایه نیست
این بود ارث حضرت آدم برای من

بی مهری است رسم محبت برای تو
تنهایی است مونس و همدم برای من

 این زخم ها معلم خندیدن من اند
حیرانم از ترحم مرهم برای من

یوسف که نیستم ولی آن بنده ام که هیچ
نگذاشته ست صاحب من کم برای من

بگذار عمر در گذر عشق طی شود
حتی اگر نشد که تو یک دم برای من...

 میلاد عرفان پور